seðil seðil sí bwah bwah bwah..

Í dag þyrstir mig í ævintýr. Það er svo skemmtilega hressandi veður úti.
Það kemur ýmislegt til greina.
T.d. er hægt að leigja ævintýraspólu og poppa.

Einnig er hægt að baka súkkulaðiköku og lesa ævintýrabók í húsi, fullu af súkkulaðikökuilm.

Mest af öllu vildi ég vera í björgunarsveit. Þá getur maður geyst um á skrilljóna króna tryllitækjum í öruggum félagsskap samsveitarfólks síns. Því seint verður maður úti meðal þeirra.

Annars gerði ég þá örmu uppgvötun að ég hef hvorki andlega né líkamlega burði til að stússa í svona. Reyndar gæti ég verið bílstjóri á "snjóbílnum" því ég á gullpjéning frá Land Rover leikunum sem haldnir voru í Húnaveri hér um árið. Þar sýndi ég snilli mína í jeppaakstri.
Reyndar átti ég ekki að fá viðurkenningu en þar sem allir 3 sem voru í toppsætunum voru í landsmótsnefnd og kunnu ekki við að veita sjálfum sér verðlaun - fékk stelpan eitt stykki.

Við vorum bara tvær af konu kyni sem fengum viðurkenningu. Ég fyrir leikni mína í torfærum og hin fyrir besta axjonið.. Hún öxulbraut bílinn sinn á snilldarlegan hátt.
Hún prjónaði, stökk og braut.

Þetta er ekkert það sem ég ætlaði að tala um.
Heldur... að þegar ég var búin að gera þá uppgvötun að ég ætti ekkert í Björgunarsveitina Káraborg, þá fann ég mér annað að hugsa um. Nú langar mig ekkert meir en að skella mér uppá heiði og láta bjarga mér úr háska.

Rosalega er ég annars fegin að ég ætlaði ekki suður í dag...